ΑΡΝΗΣΗ

1Στὸ περιγιάλι τò κρυϕò
κι ἄσπρο σὰν περιστέρι
διψάσαμε τò μεσημέρι·
μὰ τò νερò γλυϕό.

2Πάνω στὴν ἄμμο τὴν ξανθὴ
Γράψαμε τ' ὄνομά της·
ὡραῖα ποὺ ϕύσηξεν ὁ μπάτης
καὶ σβήστηκε ἡ γραϕή.

3Μὲ τί καρδιά, μὲ τί πνοή,
Τί πόθους καὶ τί πάθος
Πήραμε τὴ ζωή μας··λάθος !
Κι ἀλλάξαμε ζωή.

REFUS

4Au rivage secret
blanc comme une colombe
nous avons eu soif à midi ;
mais l’eau sentait le sel.

5Dessus le sable roux
avons écrit son nom ;
l’autan a bien soufflé, ma foi –
l’écrit fut effacé.

6Quel cœur et quelle haleine
et désirs et douleurs
nous avons mis à vivre : erreur !
Avons changé de vie.

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

ννήτιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιναϕείλετο νόστιμον ἦμαρ.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ

7Ἀϕοῦ μᾶς μέναν παξιμάδια
τί κακοκεϕαλιὰ
νά ϕᾶμε στὴν ἀκρογιαλιὰ
τοῦ Ἥλιου τ’ ἀργὰ γελάδια

8ποὺ τò καθένα κι ἕνα κάστρο
γιὰ νὰ τò πολεμᾶς
σαράντα χρόνους καὶ νὰ πᾶς
νὰ γίνεις ἥρωας κι ἄστρο!

9Πεινούσαμε στῆς γῆς τὴν πλάτη,
σὰ ϕάγαμε καλὰ
πέσαμε ἐδῶ στὰ χαμηλὰ
ἀνίδεοι καὶ χορτάτοι.

LES COMPAGNONS CHEZ HADES

νήτιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιναϕείλετο νόστιμον ἦμαρ.
Odyssée2.

10Puisqu’il nous restait du biscuit
fallait-il être niais
pour aller manger sur la grève
les lentes bêtes du Soleil

11dont chacune vaut un château
pour qui veut la combattre,
de quoi passer quarante années
à devenir héros, étoile !

12Nous avions faim sur le dos de la terre ;
quand on a eu bien mangé
nous avons chu ici, en bas
sans l’ombre d’une idée, repus.