1[Zaraza choleryczna w powiecie średzkim], „Gazeta Wielkiego Księstwa Poznańskiego” 1852, nr 286 (5 grudnia), s. 3. Artykuł w rubryce „Kronika miejscowa”.

2[Cholera w Czerniowcach], „Jutrzenka” 1848, nr 115 (17 sierpnia), s. 3.

3Kronika cholery, „Jutrzenka” 1848, nr 161 (11 października), s. 4. „Kronika cholery” pojawiała się w „Jutrzence” dość regularnie – przytaczam jedną wybraną statystykę.

4[Szpital cholerycznych w Bagateli]. Szpital ten założono na czas epidemii w pałacyku Bagatela w Warszawie z inicjatywy Jana Malcza, znanego lekarza i społecznika, autora następnego tekstu. Szpital, otwarty na przełomie kwietnia i maja, został zamknięty przed końcem października 1831 roku.

5Jan Fryderyk Wilhelm Malcz (1795–1852), [Łyk Malcza], w: tenże, O cholerze indyjskiej epidemicznej, Warszawa 1831, s. 160. Receptura opracowana przez Malcza była jednym z popularniejszych środków stosowanych przede wszystkim w pierwszej fazie cholery. „Biedaczek, czyli mały i tani tygodnik dla biednego ludu” 1848, nr 1 (Dodatek, 25 października), s. 8 (strony nienumerowane), instruuje: „Wypić tak nazwany łyk Malcza, skoro cholera napadnie, i trzeć szczotką żywot, grzbiet, ręce i nogi. A gdy to po dwóch godzinach nie pomoże, zażyć jeszcze raz łyk Malcza. Przy tym używa się gorącego napoju z mięty”.

6Jak pielęgnowani mają być zapadli na cholerę, czyli epidemiczną biegunkę z womitami, nim lekarz przybędzie. Instrukcja, fragment. Druk ulotny (sygnatura Biblioteki Narodowej w Warszawie: DŻS XVIA 3a): całość zawiera pięć stron nienumerowanych i równoległy tekst w języku niemieckim i polskim; druk urzędowy wydany we Lwowie z datą 5 maja 1831 roku.

7[Sprzedaż owoców w czasie cholery], „Dziennik Powszechny Krajowy” 1831, nr 198 (20 lipca), s. 1082.

8[Zapachy cholery], wybór fragmentów z różnych źródeł, wskazówki bibliograficzne podane po każdym z tekstów.

9Karol Kaczkowski (1797–1867), Okólnik nr 3. Do PP. Lekarzy wojskowych. Cyt. za: Franciszek Giedroyć, Służba Zdrowia w dawnem Wojsku Polskiem, Warszawa 1927, s. 103–104. Dokument z 1831 roku, skierowany do lekarzy polskich oddziałów powstańczych (Kaczkowski w czasie powstania listopadowego był naczelnym lekarzem – jeneralnym sztabslekarzem – polskiej armii).

10Przepisy pod względem niesienia pomocy lekarskiej chorym cholerycznym, tudzież wykonywania czynności felczerskich i wydawania z aptek lekarstw na koszt Skarbu, ułożone przez Radę Lekarską Królestwa Polskiego i zatwierdzone przez Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Duchownych, 1865, s. 11, 13, 15 (paragrafy 13, 14 i 17). Broszura opisana w katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie jako druk ulotny, sygnatura DŻS XVIA 3a. Publikacja dwujęzyczna, rosyjsko‑polska. Rozporządzenie to, niekiedy z drobnymi zmianami, było publikowane też w prasie (por. np. „Dziennik Urzędowy Guberni Radomskiej” 1866, nr 15, s. 268–269). Podobne regulacje były oczywiście wydawane i wcześniej, niektóre z przepisów są powtórzeniem tych, które można znaleźć i w innych (por.np. Prawidła pod względem wydawania lekarstw i udzielania pomocy felczerskiej na koszt Skarbu chorym dotkniętym cholerą, ułożone przez Radę Lekarską Królestwa Polskiego i zatwierdzone przez Centralny Komitet cholerze zapobiegający, Warszawa 1847).